Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μόνο ένα ελληνοαμερικανικό λύκειο. Πρόκειται για το σχολείο της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια. Από το 1979, που λειτούργησε η πρώτη τάξη του λυκείου, οι περισσότεροι απόφοιτοί του εισήχθησαν και διακρίθηκαν σε γνωστά κολέγια και πανεπιστήμια της χώρας.
Το έργο ξεκίνησε και υλοποιήθηκε υπό την προεδρία του Νισύριου Νίκου Ανδριώτη, ο οποίος κατάφερε, με επίμονες προσπάθειες και την στήριξη μελών της κοινότητας, όχι μόνο να δημιουργήσει το πρώτο και μοναδικό λύκειο στην Αμερική που να διδάσκει την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και να επεκτείνει το σχολικό συγκρότημα με νέες κτιριακές εγκαταστάσεις και με σύγχρονες εκπαιδευτικές υποδομές, σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Ο κ. Ανδριώτης αναφέρθηκε στις δυσκολίες ίδρυσης του λυκείου, στους κανονισμούς της πολιτείας της Νέας Υόρκης για τις ξένες γλώσσες, στην αύξηση μαθητών από την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης και για το πώς η κοινότητά του έλυσε το πρόβλημα με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς του Υπουργείου Παιδείας.
«Την πρώτη φορά που έγινα πρόεδρος της κοινότητας, το 1976, με συνάντησαν τρία άτομα μιας επιτροπής που ήταν υπέρ των ελληνικών και της επέκτασης του σχολείου σε πλήρες λύκειο» δήλωσε ο κ. Ανδριώτης, επισημαίνοντας ότι «τότε, το σχολείο έγινε μέχρι την 9η τάξη. Μου είπαν, λοιπόν, πως είχα την υποχρέωση ως καινούριος πρόεδρος να προχωρήσω στη δημιουργία λυκείου, τονίζοντάς μου μάλιστα ότι αυτό το θέμα δεν τους άφηναν μέχρι τότε να το θέσουν καν στη σχολική επιτροπή. Το θεωρούσαν απατηλό όνειρο, γιατί πίστευαν πως δεν μπορούσε να γίνει επειδή χρειάζονταν πολλά χρήματα. Επίσης,επειδή δεν είχε ξανά επιχειρηθεί να δημιουργηθεί ελληνικό λύκειο στην Αμερική πίστευαν ότι ήταν ένας ανέφικτος στόχος. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, ξεκινήσαμε να προωθούμε την ιδέα για επέκταση του σχολείου.
Στη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης στις 9 Απριλίου της ίδιας χρονιάς υποβάλαμε από κοινού με την επιτροπή, συγκεκριμένη πρόταση για την ίδρυση λυκείου με σταδιακή εφαρμογή, δηλαδή κάθε χρόνο να επεκτείνουμε τη διδασκαλία των μαθημάτων κατά μία τάξη. Αυτή η πρόταση εγκρίθηκε και αμέσως τη θέσαμε σε πορεία εφαρμογής. Δεν ήταν φυσικά τότε εύκολη υπόθεση. Συναντήσαμε αρκετές αντιδράσεις, εντός και εκτός της κοινότητας, αλλά προσπαθήσαμε να πείσουμε με επιχειρήματα. Όταν ξεκίνησε να λειτουργεί η 12η τάξη εγράφησαν για να φοιτήσουν δεκατρία άτομα στη σχολική χρονιά 1978- 79. Αυτοί λοιπόν οι δεκατρείς μαθητές ήταν οι πρώτοι απόφοιτοι ελληνικού λυκείου στις ΗΠΑ και σε όλη την αμερικανική ήπειρο».
Στη συνέχεια, ο κ. Ανδριώτης υπογράμμισε ότι «η λειτουργία τάξεων λυκείου με τη διδασκαλία του προγράμματος δεν ήταν τόσο δύσκολο, όσο η απόκτηση των εγκαταστάσεων και το κτίσιμο κτιρίου που θα εκπλήρωνε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και προδιαγραφές ενός λυκείου που θα έμενε, θα μεγάλωνε και μελλοντικά θα επεκτεινόταν. Για την ανέγερση του κτιρίου αγοράστηκαν τα δυο σπίτια που βρίσκονταν πίσω από το ήδη υπάρχον κτίριο του σχολείου, που είχε κτιστεί το 1956».
Όσον αφορά το χρηματικό ποσόν που διέθετε τότε η κοινότητα για την υλοποίηση του έργου, ο κ. Ανδριώτης ανέφερε ότι «ξεκινήσαμε με άδειο ταμείο για το λύκειο, γιατί όταν ανέλαβα πρόεδρος δεν υπήρχε ούτε ένα δολάριο πλεόνασμα στην κοινότητα. Αντίθετα, υπήρχαν απλήρωτοι λογαριασμοί 36 χιλιάδων δολαρίων. Και φτάσαμε στο σημείο να θεμελιωθεί το σχολείο το 1980 και να εγκαινιαστεί τον Μάιο του ’82 σε χρόνο ρεκόρ, ενώ η διδασκαλία στο καινούριο κτίριο ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς… Χωρίς όραμα δεν θα καταφέρναμε τίποτα. Ρωτήστε σήμερα τους χιλιάδες απόφοιτους του λυκείου μας τι πραγματικά τους πρόσφερε το σχολείο μας για την καταγωγή τους, για την ταυτότητά τους, για την πίστη τους, για τα ιδανικά τους, για την Ελλάδα και για όλα αυτά που διατηρούν την Ομογένεια της Αμερικής».
Σύμφωνα με τον κ. Ανδριώτη, ο συνολικός αριθμός των σχολείων της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, από προ-νηπιαγωγείο μέχρι λύκειο, είναι σήμερα 850 μαθητές, συμπεριλαμβανομένων και των απογευματινών σχολείων.
Στην ερώτησή μας αν η ελληνική κρίση είχε ως αποτέλεσμα και την αύξηση των παιδιών, επειδή πολλές οικογένειες ομογενών που ζούσαν στην Ελλάδα επιστρέφουν και πάλι στην Αμερική ή ακόμη και αρκετές άλλες παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης για πρώτη φορά, ο γνωστός παράγοντας της Ομογένειας στη Νέα Υόρκη, υποστήριξε ότι «πράγματι, παρατηρείται αύξηση του αριθμού, όχι μεγάλη προς το παρόν, αλλά δεχόμαστε πολλά τηλεφωνήματα από Ελλάδα που ζητούν πληροφορίες ώστε στην επόμενη σχολική χρονιά να φοιτήσουν τα παιδιά τους στο σχολείο μας».
Ο ετήσιος προϋπολογισμός όλου του σχολείου σχεδόν φτάνει τα 3,5 εκατομμύρια δολάρια και το 70% καλύπτεται από τα δίδακτρα και τα υπόλοιπα από δωρεές και έσοδα ειδικών εκδηλώσεων, όπως το ετήσιο ελληνικό φεστιβάλ που διοργανώνεται από το 1975.
Το Ίδρυμα Νιάρχος πρόσφερε μέχρι σήμερα για τα σχολεία της κοινότητας 1.300.000 δολάρια, ενώ μια άλλη μεγάλη εισφορά ήταν ένα εκατομμύριο δολάρια από την οικογένεια Πατρίδη και έτσι η Πολιτιστική Αίθουσα του σχολείου φέρει το όνομα «Πέτρος Πατρίδης», ενώ υπάρχουν, κατά διαστήματα και άλλες αξιόλογες εισφορές, όπως από υποθήκη αξίας ενός εκατομμυρίου της οικογένειας Σαραντάκου.
Φέτος, η κοινότητα καταβάλει επιπλέον μισθό σε επτά αποσπασμένους εκπαιδευτικούς από την Ελλάδα, επειδή το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι σε θέση, λόγω της οικονομικής κρίσης, να καλύψει τις απολαβές εξωτερικού.
Ο κ. Ανδριώτης σημείωσε ότι «η αποστολή αποσπασμένων εκπαιδευτικών είναι μια σημαντική προσφορά της Ελλάδας στον Απόδημο Ελληνισμό. Δεν είναι μόνο η ελληνική γλώσσα, που είναι πλέον δύσκολο να βρίσκουμε εδώ φιλόλογους, αλλά είναι και το γεγονός ότι αρκετοί απ’ αυτούς είναι εξειδικευμένοι στην ελληνική μουσική, λογοτεχνία, τέχνη, λαογραφία, στους ελληνικούς χορούς, με αποτέλεσμα τα παιδιά μας εδώ να μην στερούνται από τη διδασκαλία του Ελύτη, του Σεφέρη, του Παλαμά, του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη και όλων αυτών των προσωπικοτήτων του Ελληνισμού στο χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού».
Τέλος, επισήμανε ότι το ελληνικό κράτος συνεισφέρει για πολλά χρόνια με την αποστολή ελληνικών βιβλίων. Τώρα, λόγω της κρίσης, η κοινότητα ανέλαβε να καλύπτει τα έξοδα αποστολής των βιβλίων, ενώ παράλληλα, τα τελευταία χρόνια εκδίδει δικά της βιβλία η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, αφού τα κοινοτικά ημερήσια και απογευματινά σχολεία της ομογένειας στις ΗΠΑ υπάγονται στο εκπαιδευτικό σύστημα της Αρχιεπισκοπής.
Επίσης, όταν ξεκίνησε να λειτουργεί το λύκειο, η πολιτεία της Νέας Υόρκης επέτρεπε να διδαχτούν περισσότερες ώρες ελληνικών. Τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ πιο αυστηρό το πρόγραμμα της πολιτείας που επιτρέπει μόνο δυο περιόδους στις μικρές τάξεις και μόνο μια περίοδο ελληνικών στις τελευταίες τάξεις.
Ο Νίκος Ανδριώτης κατάγεται από το χωριό Νικιά της Νισύρου και είχε μεταναστεύσει σε νεαρή ηλικία το 1956.
Από τότε υπηρέτησε σε αρκετούς ομογενειακούς φορείς και πέρασε από διάφορους επαγγελματικούς κλάδους (υπάλληλος σε ασανσέρ ουρανοξύστη, σερβιτόρος, ιδιοκτήτης εστιατορίων και από το 1983 δραστηριοποιείται στον κτηματομεσιτικό τομέα και συγκεκριμένα στο Alma Realty, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Alma Bank). Φέτος, συμπλήρωσε σαράντα χρόνια ως μέλος της κοινότητας του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, στην οποία σήμερα είναι πρόεδρος της σχολικής επιτροπής.
«Αν ξαναγύριζα πίσω, ίσως να ξαναέκανα τα ίδια», τόνισε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «δεν ήταν καθόλου εύκολος ο δρόμος, ήταν επώδυνος και μερικές φορές με πολλές απογοητεύσεις. Με απογοήτευσαν άνθρωποι, που όχι μόνο δεν είχαν συνδράμει, αλλά αντιθέτως προσπάθησαν να θέσουν εμπόδια. Άλλωστε, αυτό δεν είναι και το χαρακτηριστικό της φυλής μας; Αλίμονο όμως αν δεν προχωρούσαμε με πείσμα και όραμα. Το λύκειό μας είναι ένα σύμβολο για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία στην Αμερική, είναι μια σίγουρη ελπίδα για το μέλλον».
nooz.gr
Πηγή: ΑΜΠΕ
